انیسه جباری دانشور؛ سیدداوود حسینی نسب؛ معصومه آزموده
چکیده
پژوهش حاضر با هدف مقایسه میزان اثربخشی بازی‌درمانی شناختی- رفتاری و قصه درمانی بر جرات‌ورزی دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر صورت گرفت. این پژوهش، مطالعه‌ای نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر در سال تحصیلی 1399-1400 بود که در مدارس ابتدایی استثنایی ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف مقایسه میزان اثربخشی بازی‌درمانی شناختی- رفتاری و قصه درمانی بر جرات‌ورزی دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر صورت گرفت. این پژوهش، مطالعه‌ای نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر در سال تحصیلی 1399-1400 بود که در مدارس ابتدایی استثنایی شهر تبریز مشغول تحصیل بودند. نمونه‌ی آماری شامل 45 دانش‌آموز پسر مقطع ابتدایی بود که 15 نفر گروه آزمایش بازی‌درمانی، 15 نفر گروه آزمایش قصه درمانی و 15 نفر گروه کنترل با جایگزینی تصادفی در گروه‌های آزمایش و کنترل انتخاب شد. جهت جمع‌آوری داده‌ها، مقیاس جرات‌ورزی گمبریل وریچی (1975) مورد استفاده قرار گرفت. یکی از گروه‌های آزمایش برنامه آموزشی بازی‌درمانی (8 جلسه 45 دقیقه‌ای بازی‌درمانی شناختی-رفتاری)، گروه دوم برنامه آموزشی قصه درمانی (8 جلسه 45 دقیقه‌ای قصه درمانی) و گروه کنترل مداخله دریافت نکردند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بین بازی‌درمانی شناختی-رفتاری و قصه درمانی با گروه کنترل در جرات‌ورزی تفاوت معناداری وجود دارد (001/0p<). قصه درمانی نسبت به بازی‌درمانی در افزایش مهارت جرات‌ورزی اثربخش‌تر بود با ضریب تأثیر 69%. بر این اساس می‌توان نتیجه گرفت که قصه درمانی و بازی‌درمانی شناختی- رفتاری می‌توانند به‌عنوان مداخلات تکمیلی در جهت آموزش جرات‌ورزی و بهبود مشکلات روان‌شناختی و رفتاری دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی به کار گرفته شوند.
